KİTABIN ARKA KAPAK YAZISI
Bu fedakârlığın, ölümün, aşkın ve özgürlüğün öyküsü. Bu sonsuzluğun öyküsü.
Haven Antonelli ve Carmine DeMarco birbirinden çok farklı bir şekilde yetişmiştir. Haven bir köle olarak, çölün ortasında herkesten uzakta, her gün çalışarak ve tacize uğrayarak büyümüştür. Carmine ise zengin bir mafya ailesine, bir oğlan çocuğu olarak doğmuş ve bolluk içinde büyümüştür. Fakat bir gün hayatları çakışır. Bir dizi sır ve yalanla boğuşurken, ikisi de görünüşte birbirlerinden farklı olsalar da aslında birbirlerine düşündüklerinden daha çok benzediklerini öğrenirler. Kaosla dolu ve para ile güç tarafından yönetilen bir dünyada Haven ve Carmine özgürlüklerine kavuşmak için savaş verecekler.
Cinayet ve ihanetin olağan olduğu bu hayatta hiçbir şey bedava değildi, özellikle de özgürlükleri. Fakat geçmişlerinden kaçabilecekler miydi? En önemlisi ise, özgürlük ne demekti?
KİTAP SAYFA SAYISI : 512
SEMPRE KİTAP YORUMU
Vıcık vıcık bir aşk romanı bekliyordum neyse ki öyle bir şey çıkmadı. Evet, kitap çok duygu yüklüydü fakat içimizi ısıtacak bir duygu yoğunluydu. Aile ne demek, aşk ne demek ve dostluk ne demek gibi sorular oldukça saf ve temiz bir şekilde anlatılmıştı.
Haven'in gerçekçi tavrını, hayatta kalma içgüdüsünü ve Carmine'i sevme şeklini çok sevdim. Carmine ise ne kadar hata yaparsa yapsın, her hatasından bir ders aldı ve hep daha iyiyi yapmaya çalıştı. Böyle şeyler gerçek hayatta da mümkün ama ne yazık ki çağımızın vebası kibir ve bencillik yüzünden bunlara az rastlıyoruz. Özlediğim şeyleri kitapta okuduğum için gerçekten memnun kaldım.
''Daha önce hiç ateş böceği görmedin mi?''
Haven başını iki yana salladı. ''Blackburn'de hiç yoktu.''
Carmine, ''Aa, öyle mi? Burada çok var.'' dedi. ''Kıçlarından ışık
veren kanatlı böcekler gibiler.''
Haven onun bu tarifi karşısında gülümsedi. ''Çok güzeller.''
''Altı üstü bir böcek. Özel bir şey değil.''
Haven, ''Canlılar,'' dedi. ''Bu onları özel kılar.''
Carmine'in babası ne kadar sert ve kuralcı görünse bile tek amacı ailesini korumaktı. Haven gibi ben de ilk başlarda ona anlam veremedim, okudukça sevdim. Dominic sanırım dünyanın en tatlı ağabeyi ve arkadaşı olabilir. Dia da sahip olabileceğimiz en iyi arkadaşa bir örnek olabilir. Kısacası kitaptaki karakterleri çok sevdim :)
Haven; çölde, Antonelli ailesinin çifliğinde dünyaya gelmiş. Annesi bir köle. Antonelli ailesinin mafya ile bağlantısı var ve bir gün kaçmaya çalışırken oldukça kötü yaralanıyor ve sonuçta yakalanıyor. Uyandığında doktor olduğunu söyleyen birisi onunla ilgileniyor ve Haven'a artık onunla yaşayacağını söylüyor. Doktor ona evde iki oğlu olduğunu birinin on sekiz diğerinin ise on yedi yaşında olduğunu söylüyor. Haven daha önce kendisiyle yaşıt bir erkekle aynı yerde bulunmadığı için geriliyor. Carmine ise bir mafya prensi olarak doğmuş. Sekiz yaşındayken kendi annesinin öldürüldüğünü görmüş ve o günden beri kendisini bir kabuğun içine hapsetmiş. Belasız bir günü, geleceğe dair bir umudu ve hayali yok. Babasıyla arası ise oldukça kötü.
Zıt hayatlar yaşamış iki farklı insan aslında birbirine o derece benziyor ve kitabı okudukça Carmine ve Haven 'in karşılıklı birbirlerini nasıl iyileştirdiklerini okuyoruz. Çok tatlı ve içinizi ısıtacak bir çift, onlara bir şans tanıyın derim.
''Ben hiç film izlemedim. Bu, televizyon izlemeye ilk çağrılışım.''
Carmine kaşlarını çattı. ''Televizyon izlemez misin?''
''Yasaktı.''
''Zamanını nasıl geçiriyordun? Okuyarak mı?''
''Okumam da yasaktı.Bunun gerekli olmadığını düşünüyorlardı.''
---
'Haven hüzünlü bir ifadeyle gülümsedi. 'Kötü fikirler edinmemi istemiyorlardı.''
''Kötü fikirler mi? Bir kitaptan ne zarar gelebilir ki?''
''Çok. Dış dünyaya ait olduğum fikrine kapılabileceğimi düşünüyorlardı.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder